بر شیعیان حلول تولی مبارک است            صبحِ طلوع نورِ فَـتَحنا مبارک است

پیغام حق زِ عرش معلّی: مبارک است            عـید امـامت گـل طاهـا مبارک است

تبریک ما به مَحضرِ زهرای اطهر است

مسرور و شادمان علی و هم پیمبر است

جنّ و ملک شدند همگی مات روی او            بوی خـدا وَزَد همه دم از سـبوی او

عالم شده ست اسیرِ یکی تارِ موی او            آدم بُــوَد مُـقـیـم چـمـن زارِ کـوی او

كوچک ترین امام امامت چشیده است

در پنج سالگی به امامت رسیده است

دستش چو دست فاطمه مشکل گشا شده ست            او حیدری ترین علی و، مرتضی شده ست

مثل حسن کریم و نگاهش عطا شده ست            همچون حسین امیر و قیامش بپا شده ست

صبرش، صبوریِ دلِ زینب به کربلاست

فضلش، فضائلِ يل و ساقی نینواست

او مــژدۀ خـدا و نـبـی و عـلـی بُـوَد            او آخـرین وصی رسـول و ولی بُوَد

نورِ رُخَش به ارض و سما منجلی بُوَد            او مـنـتـقـم، وَ قــاتـلِ آن اولـی بُــوَد

او می‌رسد زِ کعبه، شود حُجَتش تَمام

با بيـرقِ حـسـين و دَمِ او، كُـنَد قـيـام

او می‌رسد که درد من و تو دوا شود            او می‌رسد که حاجت زهرا روا شود

او می‌رسد که عـدل الـهـی بـنا شود            او می‌رسد که كُلِ زمین کـربلا شود

بـاید دعـا کـنـیـم، بـیـاید امام عـصر

ما را رها زِ غـم بِنـمايد امام عـصر

بـاید بـخـوانـمـش به دو نـیّت بـیا بیا            تـا کـه شـوی مــدافـع اُمَـت بـيـا بـيـا

بــرپـا شـود لـوای قـیـامـت بـیـا بـیـا            ای آخــریـن ولــی ولایـت بـیــا بـیـا

آقـا بـیـا دلِ هـمـه بـی‌تــاب دیــدَنَـت

کی می‌رسد خـبر، زِ زمانِ رسیدَنَت

آقا بیا که جـای گـدا در کـنار توست            آقـا بیا که فـصل اُمـیدم بهـار توست

آقا بیا که فاطمه چشم انتـظار توست            آقا بیا که محـسن او بی‌قـرار توست

زهرا به پشت در زده فریاده العجل

مهدی بیا، که فاطمه جان داده، العجل

مـادر دوباره ارث بلا بُرده وای من            دستی پلید، صورتش آزرده وای من

این حادثه چه بر سرش آورده وای من            که مجتبی هزار دفعه مُرده وای من

خورده كشيده صورت مادر، به کوچه‌ها

یاصاحب الـزمان، به غمِ مادرت بیا